Wieczerza ta ma charakter ściśle rodzinny , zaprasza się czasami na nią, oprócz krewnych, osoby mieszkające samotnie. Stół  przykrywamy białym obrusem a pod nim  siano dla przypomnienia sianka, na którym spoczywało Boże Dziecię. Nieodłącznym elementem świąt Bożego Narodzenia jest choinka, którą powinno się ubierać dopiero 24 grudnia. Jej poszczególne elementy także mają swoją symbolikę: światełka to znak przyjścia Chrystusa na świat, ozdoby są symbolem łaski Bożej, łańcuch to symbol węża-kusiciela, a jabłka - grzechu.
Zwyczajem jest , że  cały dzień obowiązuje  post ścisły. W czasie wigilii podajemy  tylko potrawy postne / dwanaście /. Znany i powszechny jest zwyczaj pozostawiania wolnego miejsca przy stole wigilijnym. Miejsce to przeznaczone bywa przede wszystkim dla przygodnego gościa. Pozostawiając wolne miejsce przy stole wyrażamy również pamięć o naszych bliskich, którzy odeszli do wieczności.  Najważniejszym i kulminacyjnym momentem wieczerzy wigilijnej jest modlitwa i zwyczaj łamania się opłatkiem. Składanie życzeń po przeczytaniu Ewangelii o Narodzeniu Pańskim jest wymowne i wzruszające.  Zwyczaj ten oznacza wzajemne poświecenie się jednych dla drugich i uczy, że należy podzielić się nawet ostatnim kawałkiem chleba. Składamy sobie życzenia pomyślności i wybaczamy urazy. Po wieczerzy wigilijnej nie może zabraknąć wspólnego śpiewania kolęd,  opowieści o narodzeniu Jezusa i jak dawniej przeżywano wigilię. Wigilijny wieczór kończy Pasterka -  uroczysta Msza święta odprawiana w naszym Sanktuarium dokładnie o północy. Zgodnie z tradycją upamiętnia ona przybycie do Betlejem pasterzy i złożenie przez nich hołdu nowo narodzonemu Mesjaszowi.                                  
Następny dzień po wigilii /25 grudnia/ jest Uroczystością Bożego Narodzenia a 26 grudnia to  drugi dzień Świąt obchodzony na pamiątkę św. Szczepana, pierwszego męczennika za wiarę chrześcijańską. W tych dniach uczestniczymy w Mszach świętych, odwiedzamy „ szopkę betlejemską” , aby pokłonić się Dzieciątku Jezus .
Niewątpliwie Święta Bożego Narodzenia, to czas miłości, radości, przebaczania, ale także czas refleksji i spotkań rodzinnych.
 Czasami jest to jedyna okazja w całym roku, aby zatrzymać się na chwilę ,  spotkać z rodziną i odnowić więzy rodzinne, a nawet zażegnać różne kłótnie czy nieporozumienia. To wyjątkowy czas dla całej rodziny. Jednak te dni są szczególnie ważne dla dzieci, które atmosferę rodzinnych świąt oraz związane z nimi tradycje zapamiętają na całe życie,  a  w przyszłości będą same kultywować  je w swoich własnych domach. Niech wszystkim Rodzinom naszej Parafii i przybyłym Gościom Dziecię Jezus błogosławi.

red. x.J. i M.Ź.